Droga Atlantycka zbudowana na kilku wysepkach i skałach połączonych mostami, wiaduktami i groblami, to nie tylko norweska konstrukcja stulecia. Jest to także najpiękniejsza droga na świecie ze względu na krajobrazy, które przecina i widoki, które oferuje, ale jej położenie sprawia, że jest także jedną z najniebezpieczniejszych tras na świecie.
Najpiękniejsza Droga Atlantycka
Atlanterhavsveien po norwesku oznacza Drogę Atlantycką znaną też jako „Droga na Oceanie”, która łączy norweskie miasta Kristiansund i Molde.
Od stuleci ocean ma ogromne znaczenie w Norwegii, zarówno dla transportu, jak i dla przemysłu oraz rekreacji.
W społecznościach położonych blisko Oceanu Atlantyckiego przemysł rybny ma ogromne znaczenie od pokoleń.
Droga Atlantycka to nie tylko ulepszenie w transporcie towarów dla przemysłu rybnego, ale także wspaniała podróż dla każdego, kto chce doświadczyć unikalnego połączenia natury i inżynierii, czy to samochodem, pieszo czy rowerem.
Norweska trasa widokowa zabiera każdego w wyjątkową podróż w pobliżu potężnego Oceanu Atlantyckiego.
Droga przebiega na przemian przez naturalne krajobrazy i zapierające dech w piersiach widoki między odcinkami prostymi i krętymi, drogami wzniesionymi, wiaduktami i ośmioma mostami, spośród których najbardziej widocznym most Storseisundet.
Biegnie przez archipelag kilku małych wysp i szkierów w zatoce Hustadvika, odsłoniętej część Morza Norweskiego.
Łączy wyspę Averøy z lądem, między miejscowościami Karvåg i Vevang.
Spacerując wzdłuż Drogi Atlantyckiej (na trasie jest kilka punktów przystankowych, gdzie można zostawić samochód) można podziwiać Ocean Atlantycki z niecodziennej perspektywy.
Stąd rozpościera się też widok na wspaniałą norweską przyrodę, więc nie dziwi fakt, że trasa ta to uchodzi za jedną z najpiękniejszych dróg na świecie.
Inżynierski kunszt
Budowa drogi rozpoczęła się w sierpniu 1983 r. i trwała sześć lat.
W trakcie budowy obszar nawiedziło 12 europejskich wichur.
Ostatecznie Droga Atlantycka w Norwegii została otwarta 7 lipca 1989 r.
Przez pierwsze 10 lat kierowcy musieli płacić za przejazd, ale od 26 czerwca 1999 r. trasa jest bezpłatna.
Nawierzchnia drogi jest asfaltowa i kosztowała 122 miliony koron norweskich.
Wzdłuż Drogi Atlantyckiej jest kilka panoramicznych miejsc widokowych i wypoczynkowych z obiektami w odważnych formach architektonicznych.
Tutaj można doświadczyć zarówno pięknych widoków natury, jak i nowoczesnej architektury, które doskonale się ze sobą komponują.
Niektóre miejsca widokowe są również popularne wśród wędkarzy, którzy liczą na obfity połów.
Obszar ten jest również bardzo interesujący do obserwowania ptaków morskich, fok i innych dzikich zwierząt.
Inżynierski kunszt sprawił, że w 2005 roku droga została uznana za Norweską Konstrukcję Stulecia.
Piękno i niebezpieczeństwo
Pomimo całego piękna widoków jazda Drogą Atlantycką to jedna z najbardziej niebezpiecznych wycieczek samochodowych na świecie.
Serpentynowa autostrada wijąca się i skręcająca nad zdradliwym Morzem Norweskim wymaga sprawnych umiejętności technicznych kierowania pojazdem.
W trudnych warunkach pogodowych Droga Atlantycka staje się ciężką do przebycia.
Swoją reputację jednej z najniebezpieczniejszych tras na świecie zyskała właśnie z powodu nieprzewidywalnych silnych wiatrów, sztormów, śnieżyc i zamieci.
Jazda w tych warunkach ze względu na położenie drogi oraz bezpośrednią bliskość wody i gór jest wówczas niezwykle trudna.
⇒ Czytaj także: DROGA ŚW. JAKUBA – PĄTNICZY SZLAK DO SANTIAGO DE COMPOSTELA
